De monteur
Als je informatie op het internet zoekt, is het wel van belang om te weten hoe betrouwbaar die informatie is.
Je kunt er immers niet klakkeloos vanuit gaan dat alles maar klopt, om achteraf met de brokken te zitten als dit niet zo bleek te zijn.
Om de informatie op deze website een beetje op waarde te kunnen schatten zal ik op deze pagina ook nog wat over mijzelf en mijn ervaring met auto's en techniek vertellen. Op die manier kan ieder voor zichzelf bepalen hoeveel waarde men hecht aan de informatie die ik op deze website deel.
Mijn naam is Patrieck Wattel.
Geboren in 1983 in Middelburg en verder groot gebracht in een klein kustdorpje in Zeeland, waar ik nog altijd woon samen met mijn gezinnetje.
Na het behalen van mijn MAVO diploma ben ik een voltijd studie elektrotechniek gaan doen. Hierin specialiseerde ik mij in de CIT (Computer Interface techiek).
Na het behalen van deze studie heb ik continue in de techniek gewerkt. Ik begon bij de Nederlandse Marine bij de wapen technische dienst. Vervolgens heb ik jaren voor een bedrijf in de tandwielkasten revisie gezeten om vervolgens in de appendage revisie terecht te komen.
Daarna ben ik nog algemeen technisch medewerker geweest bij een bedrijf in de olieverwerkende industrie om vervolgens terecht te komen bij een Vermeer dealer, waar ik specialistische grondverzet en groenmachines opknapte en onderhoud verrichte.
Maar tegenwoordig ben ik werkzaam bij een bedrijf dat meehelpt bij het onderhouden van bruggen, sluizen, waterkeringen en dergelijke in en om Zeeland. Mijn voornaamste werkgebied is over het algemeen de Oosterschelde kering.
Al met al heb ik in de loop der jaren in verschillende takken van de techniek gewerkt en heb kennis op gedaan in verschillende disciplines zoals mechanische, pneumatische, hydraulische en elektrotechniek.
En gedurende al die jaren ben ik natuurlijk veel met auto's bezig geweest!
Hoewel dit niet altijd zo vanzelf sprekend is geweest. Tot ik mijn rijbewijs behaalde op 18 jarige leeftijd konden auto's mij nog niet echt boeien.
Maar toen dat felbegeerde roze papiertje eenmaal binnen was, ging het snel.
Mijn auto carriere begon met de Audi 100 2.3E van mijn ouders. Een (voor die tijd althans) enorme sloep waarin ik pas echt leerde rijden. Maar omdat ze deze auto al jaren hadden was deze al snel nadat ik erin begon te rijden aan vervanging toe.
Toen is Toyota als merk in beeld gekomen. De opvolger van de Audi was namelijk een Toyota Carina E 1.6 XLi.
Dit was al een veel vlottere verschijning als de wat gedateerde Audi en ondanks de motor met een veel kleinere inhoud reed hij helemaal niet verkeerd.
Ik heb erg veel km's gemaakt in die auto en hij gaf nooit een slag verkeerd. Dit was dus mijn eerste positieve ervaring met Toyota.
Uiteindelijk volgt dan natuurlijk de overmijdelijke wens van een eigen autootje. Het internet was intussen al een mooi medium om eens te grasduinen door het aanbod aan gebruikte auto's. De Toyota Corolla GTSi sprak mij daarbij erg aan. Later bleek dit de AE101 te zijn.
Maar als student was er nog geen directe noodzaak voor een eigen auto.
Maar toen mijn neef me liet weten dat hij zijn autootje van de hand wilde doen begon het toch te kriebelen.
Hij reed al een paar jaar in een Toyota Corolla GTSi, de voorganger van de auto die ik dus eigenlijk op het oog had, maar toen hij ook nog vertelde wat hij ervoor wilde hebben kon ik de rest van de dag aan niets anders meer denken, wat er uiteindelijk toe leidde dat de auto aan het einde van de dag op mijn naam stond!
De Corolla GTSi zoals ik 'm kocht van mijn neef.
Het was al een leuke auto toen ik 'm kocht, maar al snel kwamen de eerste aanpassingen. Een andere radio, een andere pookknop, dat soort kleine dingen.
Maar al snel werden dat steeds grotere dingen en ging het steeds verder.
Mijn nieuwsgierigheid en interesse in techniek zorgden ervoor dat ik onderdelen van de auto steeds verder uit elkaar durfde te halen. Dat begint bij het dashboard, maar voor je het weet lig je onder de auto en ben je onder de motorkap aan het sleutelen.
Ik vond het ook erg leuk om te doen en de interesse in hoe alles werkte en waarom het zo in elkaar zat groeide steeds meer. Ook de reacties die ik kreeg op wat ik allemaal met m'n autootje deed waren positief, dus ik deed toch vast iets goed.
Met behulp van een beetje technisch inzicht en een 'gewoon doen' mentaliteit heb ik mezelf zodoende aan auto's leren sleutelen en heb ik in die beginjaren een steile leercurve gehad.
Nog steeds denk ik met veel genoegen aan mijn eerste autootje terug die ik jarenlang gekoesterd heb en mede dankzij die auto mag ik intussen wel een E9 fan genoemd worden.
Als je zo enthousiast bent over iets ga je ook op zoek naar 'lotgenoten' en al snel werd ik lid van de Corolla Club NL en een vaste bezoeker van het Corollaforum. Dat was voor mij een schat aan informatie en na al die jaren ben ik nog steeds een regelmatige bezoeker (nickname Blof-fan) en doe ik hard mijn best om andere ook te helpen met hun vragen.
Helaas had ook mijn Corollaatje, ondanks alle goede zorgen, niet het eeuwige leven. Waar ik 'm van mijn neef kocht met 168.000km op de teller, heb ik de auto in de 4 jaar daarna naar de 365.000 km gereden.
En hoewel hij technisch nog altijd in topstaat was, had de roestduivel al behoorlijk huis gehouden. Op een gegeven moment kom je dan op de punt dat je de auto stil zet en niet meer gebruikt voor dagelijks gebruik.
Mijn Corolla tijdens zijn laatste clubmeeting. Niet lang daarna reed ik niet meer dagelijks in de auto.
Ik had nog grote plannen met de auto en had in de loop der jaren ook al diverse leuke onderdelen verzameld. Ik heb 'm dan ook nog enkele jaren aan gehouden met het idee die auto ook ooit nog eens aan te pakken. Maar na jaren in weer in wind was de staat van de auto dusdanig dat er eigenlijk geen beginnen meer aan was om ook dat project nog eens aan te pakken.
Dus met pijn in mijn hart heb ik toch de auto van de hand gedaan, maar veel van de verzamelde onderdelen en de opbrengsten van de verkoop kwamen weer ten goede voor dit project!
Intussen ben ik gelukkig getrouwd en heb ik 2 kinderen, dus na de Corolla moesten er wat practischere auto's komen. De opvolger van de Corolla werd een Toyota Carina E 2.0 GTi liftback.
Toch ook een redelijk bijzondere auto die bovendien lekker ruim, practisch en ook nog eens aardig vlot was.
De Toyota Carina E 2.0 GTi liftback waar ik jaren in gereden heb.
Het wagenpark voorjaar 2009
Maar toen deze auto de respectabele leeftijd van 21 jaar had bereikt werd het toch tijd om voor een wat jongere dagelijkse auto te kijken. Dat werd uiteindelijk een Toyota Avensis 2.0 wagon Executive. Met alles erop en eraan is deze auto intussen al een erg betrouwbare en comfortabele reisgenoot gebleken.
De Avensis heeft zelfs dienst gedaan als onze trouwauto!
Mijn Toyota Avensis 2.0 wagon
De Toyota Avensis als trouwauto!
Ik hoop dat jullie nu een beetje een beeld hebben gekregen van de persoon achter deze website en het project. Hoe mijn enthousiastme voor auto's is begonnen en wat mijn technische achtergrond nu precies is.